1- وزارت آموزش و پرورش 2- دانشگاه آزاد واحد تنکابن
چکیده: (4164 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی قصه‌درمانی و درمان روان‌نمایشگری بر خود توانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه گواه بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۸ نفر از دانش‌آموزان دختر پایه ششم با اختلال یادگیری خاص بود که در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ شاغل به تحصیل بوده و توسط ﻣﻘﻴﺎس ﻫﻮش وﻛﺴﻠﺮ ﻛﻮدﻛﺎن و پرسش‌نامه مشکلات یادگیری کلورادو، تشخیص داده شده و اختلال آنها تأیید شده است. افراد نمونه به روشتصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) قرار گرفتند. پس از تکمیل پرسش‌نامه خودتوانمندسازی اجتماعی و پرسش‌نامه ناگویی هیجانی ،مداخله قصه‌درمانی برای گروه آزمایشی اول به صورت ۱۰جلسه یک ساعت و نیمه و مداخله روان‌نمایشگری برای گروه آزمایشی دوم به صورت ۸ جلسه ۲ ساعته انجام شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که در گروه‌های آزمایشی تحت درمان با قصه‌درمانی و روان‌نمایشگری، میزان خودتوانمندساری اجتماعی و ناگویی هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد و با توجه به مقایسه تفاوت میانگینهای دو گروه آزمایشی، در افزایش متغیر خودتوانمندسازی اجتماعیو در کاهش متغیر ناگویی هیجانی بیشترین تأثیر مربوط به قصه‌درمانی سپس روان‌نمایشگری است. نتیجه‌گیری: بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که قصه‌درمانی و روان‌نمایشگری می‌توانند به عنوان مداخلات تکمیلی در جهت کاهش و بهبود مشکلات روانشناختی دانش‌آموزان دختر دارای اختلال یادگیری خاص به کار گرفته شوند.
Alimoradi M, Ghorban Shiroudi S, Khalatbari J, Rahmani M A. Comparison of the Effectiveness of Narrative Therapy and Psychodrama in the Social Self-Empowerment and Alexithymia of Female Students with Specific Learning Disorders. JOEC 2019; 19 (1) :27-38 URL: http://joec.ir/article-1-907-fa.html
علی مرادی مهناز، قربان شیرودی شهره، خلعتبری جواد، رحمانی محمدعلی. مقایسه اثربخشی قصه‌درمانی و درمان روان‌نمایشگری بر خودتوانمندسازی اجتماعی و ناگویی هیجانی دانش‌آموزان دختر با اختلال یادگیری خاص. فصلنامه كودكان استثنايي. 1398; 19 (1) :27-38
.jpg)
