1- سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی 2- دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی 3- پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
چکیده: (4113 مشاهده)
هدف: در پژوهش حاضر، بیان نوشتاری دانشآموزان عادی و دانشآموزان دارای اختلال یادگیری فارسیزبان شهر تهران با توجه به استفاده از ابزارهای مختلف انسجام مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتهاست. روش: طرح تحقیق از نوع پژوهشهای پسرویدادی (علّی– مقایسهای) است. رویکرد زبانشناسی اتخاذ شده رویکردی نقشگرا است و نظریه هلیدی و متیسون (2004) برای تحلیل دادههای گردآوری شده استفاده شده است. نمونه آماری مورد بررسی، 25 دانشآموز پسر دارای اختلال یادگیری و 25 دانشآموز پسر عادی 10 تا 12 ساله بودند. ابزار مورد استفاده، 3 خردهآزمون (خوانداری، تصویری، و شنیداری) محققساخته بود. یافتهها: پس از استخراج فراوانی ابزارهای مختلف انسجام، با استفاده از آمار توصیفی دادهها توصیف شدند و سپس با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره معناداری اختلاف مشاهده شده بین دانشآموزان عادی و دانشآموزان دارای اختلال یادگیری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتیجهگیری: نتایج نشان میدهد که در سطح 05/0 =αاختلاف مشاهده شده بین دو گروه در کاربرد همۀ انواع ابزارهای انسجام معنادار بوده است.
Ramezani A, NiliPour R, Rostambeik Tafreshi A. A Comparison of Cohesive Devices in the Written Narratives of Farsi Speaking Students with and without Specific learning Disorders in Tehran. JOEC 2013; 13 (1) :43-58 URL: http://joec.ir/article-1-180-fa.html
رمضانی احمد، نیلیپور رضا، رستمبیک تفرشی آتوسا. مقایسۀ کاربرد ابزارهای انسجام در بیان نوشتاری دانشآموزان عادی و دارای اختلالات یادگیری فارسی زبان شهر تهران. فصلنامه كودكان استثنايي. 1392; 13 (1) :43-58