هدف: پژوهش حاضر، با هدف مقایسۀ عملکرد دانش­آموزان دارای طیف اتیسم با کارکرد ­بالا، دانش­آموزان دارای نشانگان داون آموزش­پذیر و دانش­آموزان عادی در آزمون کارکردهای اجرایی (انعطاف­پذیری ذهنی، حافظۀ کوتاه مدت و حافظۀ کاری) انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع پس­رویدادی بود. در این پژوهش 15 نفر از دانش­آموزان پسر دارای اتیسم کارکرد بالا، 15 نفر از دانش­آموزان پسر دارای نشانگان داون آموزش­پذیر و 15 نفر از دانش­آموزان پسر عادی به صورت نمونه­گیری در دسترس در مطالعه شرکت کردند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس تشخیص اتیسم گیلیام (گارس)، آزمون هوش وکسلر، آزمون حافظۀ ارقام (مستقیم و معکوس) وکسلر و آزمون کارت­های ویسکانسین بود. آزمون­های آماری استفاده شده شامل آزمون تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل کوواریانس یک­عاملی، تحلیل کوواریانس چند­عاملی و آزمون­های تعقیبی بن­فرونی و توکی بود. یافته‌­ها: با توجه به کنترل هوش فقط بین گروه اتیسم دارای کارکرد ­بالا و گروه گواه در شاخص انعطاف­پذیری ذهنی و خطای درجاماندگی تفاوت معنا­داری بین دو گروه دیده شد. علاوه بر این، در مؤلفه حافظه، بین گروه نشانگان داون با گروه گواه در حافظۀ کوتاه­مدت تفاوت معنی­داری وجود داشت، درحالی­که در سایر مقایسه­های دوتایی تفاوتی وجود نداشت. نتیجه‌­گیری: نتایج نشان داد که دانش­آموزان دارای اتیسم کارکرد­ بالا با وجود توانایی هوشی نزدیک به دانش­آموزان عادی در کارکرد اجرایی نقایصی داشتند و این موضوع نقش هوش را در کارکردهای اجرایی کم­رنگ می­کند.