هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی‌درمانی بر تنظیم هیجان، شایستگی‌های اجتماعی و تاب‌آوری در کودکان 6 تا 10 سال با اضطراب اجتماعی انجام شد. روش: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمام کودکان 6 تا10 ساله با اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره کرج در سال 1402-1403 بود که از که از این میان 30 نفر با توجه به مصاحبه بالینی دو روانشناس و نمره برش در پرسشنامه اضطراب اجتماعی لایبویتز (۱۹۸۷)  به شیوه نمونه‌گیری هدفمند  انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه ( ۱۵ نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه تنظیم هیجان، شایستگی اجتماعی و تاب‌آوری برای کودکان اجرا شد. افراد به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند و گروه آزمایش ۸ جلسه بازی‌درمانی آدلری دریافت کرد درحالی‌که گروه کنترل مداخله خاصی دریافت نکرد. یافته‌ها : برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. بر‌اساس یافته‌های این پژوهش، بازی‌درمانی نقش مؤثری در بهبود تنظیم هیجان، شایستگی‌های اجتماعی و تاب‌آوری در کودکان دارای اضطراب اجتماعی دارد. نتیجه‌گیری: از آن‌جایی‌که بازی‌درمانی  بر‌اساس انعکاس رفتار کودک صورت می‌گیرد و کودک نسبت به اعمال و رفتار خودآگاه شود، بر بهبود تنظیم هیجان، شایستگی‌های اجتماعی و تاب‌آوری کودکان اثربخش است.