1- گروه روان‌شناسی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران
چکیده: (265 مشاهده)
هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، درماندگی روان‌شناختی و دلزدگی تحصیلی کودکان با اختلال یادگیری انجام شد. روش: روش پژوهش نیمهآزمایشیبا طرحپیشآزمونپسآزمونباگروهگواهبود.جامعهآماریپژوهش کودکان با اختلال یادگیری شهر دزفولدرسال 1402بودند.حجمنمونهپژوهششامل30نفر از این کودکان بودکهباروشنمونهگیریدر دسترسوبا توجه به ملاک‌های ورود و خروج مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را هشت جلسه 90 دقیقهای هفتگی دریافت نمودند. پرسش‌نامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل انزوای اجتماعی، درماندگی روان‌شناختی و دلزدگی تحصیلی بود. دادههاباتحلیل کوواریانستکمتغیره، با استفاده از نرم‌افزارSPSSنسخه 22 مورد تجزیهوتحلیلقرارگرفتند. یافته‌ها: نتایج نشاندادبینگروههای آزمایشوگواهازنظرانزوای اجتماعی، درماندگی روان‌شناختی و دلزدگی تحصیلی تفاوتمعنیداریوجودداشت (001/0>p).به عبارت دیگر درمانمبتنیبر شفقتباعث بهبود انزوای اجتماعی، درماندگی روان‌شناختی و دلزدگی تحصیلی شد. نتیجه‌گیری: منطبق با یافته‌های این پژوهش می‌توان مداخله مبتنی بر شفقت را به عنوان یک روش کارا جهت کاهش انزوای اجتماعی، درماندگی روان‌شناختی و دلزدگی تحصیلی کودکان با اختلال یادگیری پیشنهاد داد.
.jpg)
