هدف: آسیب شنوایی یکی از موانع رشد بهنجار هیجان است و مشکلات هیجانی می‌تواند باعث حساسیت بین‌فردی شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش نظم‌بخشی به هیجان بر حساسیت بین‌فردی در نوجوانان با آسیب شنوایی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی و با طرح پیشآزمون، پسآزمون با کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه نوجوانان با آسیب شنوایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانشآموز نوجوان کمشنوا بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند و در هر گروه ۱۵ نفر شرکت داشتند. آموزش نظم‌بخشی به هیجان در ۸ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل در این آموزش شرکت نکردند و در لیست انتظار ماندند. ابزاری که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت مقیاس حساسیت بین‌فردی بود. داده‌های پژوهش با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-26تحلیل شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که حساسیت بین‌فردی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت. تاثیر مداخله آموزشی بر حساسیت بین‌فردی و خرده‌مقیاس‌های آگاهی بین‌فردی و کمرویی معنادار بود در حالی که بر خرده‌مقیاس‌های نیاز به تایید، اضطراب جدایی و عزت نفس شکننده معنادار نبود. نتیجه‌گیری: برنامه آموزش نظم‌بخشی به هیجان سبب کاهش حساسیت بین‌فردی نوجوانان با آسیب شنوایی شد. از این رو میتوان از این برنامه برای کاهش مشکلات بین‌فردی نوجوانان استفاده کرد.
Danadel M, Ashori M. The Effect of Emotion Regulation Training on Interpersonal Sensitivity in Adolescents with Hearing Impairment. JOEC 2025; 24 (4) : 3 URL: http://joec.ir/article-1-1832-fa.html
دانادل مهرشید، عاشوری محمد. تاثیر آموزش نظم‌بخشی به هیجان بر حساسیت بین‌فردی در نوجوانان با آسیب شنوایی. فصلنامه كودكان استثنايي. 1403; 24 (4) :31-40
.jpg)
