|
اثربخشی بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد و کودک بر کیفیت تعاملات والد فرزند و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت کودکان دارای مشکلات رفتاری و هیجانی
|
| شهرزاد عدیلی*1، رکسانا میرزایی2، احمد عابدی2 |
1- کارشناس ارشد روانشناسی، دانشگاه اصفهان
2- روانشناسی کودکان با نیازهای خاص دانشگاه اصفهان |
|
|
چکیده: (5471 مشاهده) |
هدف: هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک بر کیفیت تعاملات والد و فرزند و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت کودکان دارای مشکلات رفتاری و هیجانی بود. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودکان مشکلات رفتاری و هیجانی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بودند که از میان آنان تعداد 30 نفر به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش تحت مداخله هشت جلسه‌ای بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک به شیوه جلسه‌های گروهی یک ساعته و هفتگی قرار گرفت و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌های رابطه والد-فرزند پیانتا (1996) و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت لندگراف (1996) بود. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مداخله بازی‌درمانی باعث افزایش نزدیکی و کاهش وابستگی و تعارض در رابطه والد با کودک شده است. همچنین نتایج نشان داد که مداخله بازی‌درمانی در بهبود ابعاد کیفیت زندگی مرتبط با سلامت کودک موثر است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می‌توان گفت که مداخله بازی‌درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک در بهبود رابطه والد . فرزند و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت کودک از کارایی و اثربخشی لازم برخوردار است.
The Effectiveness of Filial Therapy on the Quality of Parent-Child Interactions and Health-Related Quality of Life in Children with Behavioral/Emotional Problems
Objective: The purpose of this study was to investigate the effect of filial therapy on the quality of parent-child interactions and health-related quality of life in children with behavioral/emotional problems. Method: The present study was a quasi-experimental study with a pretest, posttest, and control group. The statistical population consisted of all mothers of children with behavioral/emotional problems visiting counseling centers in Isfahan, Iran, from among whom 30 people were selected through purposive sampling and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received eight sessions of filial therapy in one-hour weekly group sessions, while the control group received no training. The data collection instruments were the Parent-Child Relationship Questionnaire (Penta et al., 1996) and the Health-Related Quality of Life Questionnaire. (Landgraff & Abbots, 1996). Results: Filial therapy increased closeness and reduced dependence and conflict in the parent-child relationship. Also, filial therapy was an effective intervention in improving the health-related quality of children. Conclusion: Filial therapy is effective in improving the parent-child relationship and health-related quality of life of children.
Keywords: Filial therapy, Parent-child interactions, Health-related quality of life, Behavioral/emotional problems |
|
| واژه‌های کلیدی: درمان مبتنی بر روابط والد-کودک، تعامل والد-کودک، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، مشکلات رفتاری و هیجانی |
|
|
متن کامل [PDF 284 kb]
(3560 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/4/12 | پذیرش: 1397/11/7 | انتشار: 1398/4/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
