هدف: دراین مقاله، فرایند مصاحبۀ بالینی با کودکان کم‌توان ذهنی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. روش: به منظور دستیابی به این هدف، ابتدا مشکلات عمده مصاحبۀ بالینی با کودکان کم توان ذهنی و همچنین مراحل مصاحبۀ بالینی با آنها مطرح شده است. در این مقاله ضمن تبیین آن دسته از فنون ارتباطی که تسهیل کننده ارتباط میان مصاحبه­گر و کودک کم توان ذهنی هستند، تلاش شده است تا شیوه­های مشاهدۀ مستقیم و غیرمستقیم کودکان در جریان مصاحبه و ابزارهای کارآمد مورد نیاز معرفی گردند. در پایان، اصول اساسی مصاحبۀ بالینی با کودکان کم توان ذهنی و کاربرد­های آن مطرح گشته است­. یافته­‌ها و نتیجه گیری: وجود مشکلات روان­شناختی و رفتاری در کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی به گونه و به حدی است که زمینۀ شکل­گیری یک مصاحبۀ بالینی کامل و متناسب با استانداردهای مختلف را ضروری می­سازد. بر این اساس، مصاحبه­گر بالینی زمانی که با کودک کم توان ذهنی مواجه می­شود، خود را به لحاظ روان­شناختی آماده ساخته و از ابزارهای پیشرفته جهت مصاحبه، مشاهده و یا حتی جمع آوری اطلاعات و جمع­بندی آنها بهره کافی را می­برد.