1- دانشیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز، ایران 2- دانشجوی دکتری دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز، ایران 3- استاد دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز، ایران 4- استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز، ایران
چکیده: (1093 مشاهده)
هدف:پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه مداخله‌ای مبتنی بر سیستم‌های یادگیری چندگانه بر بهبود افزایش عملکرد و علاقه به خواندن در دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با آسیب خواندن بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود، جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان نارساخوان دوره دوم ابتدایی شهرستان مراغه بودند که 30 نفر از دانش‌آموزان نارساخوان با استفاده از شیوه نمونه‌گیری در‌دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. برنامه مداخله مبتنی بر سیستم‌های یادگیری به مدت 14 جلسه 45 دقیقه‌ای روی گروه آزمایش اجرا شد. در آغاز و پایان برنامه مداخله‌ای، شاخص‌های بهبود عملکرد خواندن که شامل سرعت، صحت و درک خواندن بود، به عمل آمد. همچنین شاخص علاقه به خواندن، نیز در دانش‌آموزان اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین سرعت خواندن (00/0 P =6/1337F=)، صحت خواندن (00/0 P =6/491F =) و درک خواندن (00/0 P =5/56F=) و همچنین بهبود میزان علاقه (00/0 P =3/16284F=)در دو گروه تفاوت معنا‌داری وجود دارد.نتیجه‌گیری: برنامه مداخله مبتنی بر سیستم‌های یادگیری چندگانه می‌تواند در بهبود عملکرد خواندن دانش‌آموزان دارای آسیب خواندن مؤثر باشد. از‌این‌رو پیشنهاد می‌شود تا دست‌اندرکاران و مربیان مراکز مشکلات ویژه یادگیری از این برنامه برای بهبود نارساخوانی دانش‌آموزان استفاده کنند
nemati S, rasouli S, vahedi S, Qaradaghi A. Effectiveness of an Intervention Program based on Multiple Learning Systems on Increasing Reading Performance and Interest in Reading in Dyslexic Students. JOEC 2022; 22 (4) : 4 URL: http://joec.ir/article-1-1698-fa.html
نعمتی شهروز، رسولی سمیه، واحدی شهرام، قره داغی علی. اثربخشی برنامه مداخله‌ای مبتنی بر سیستم‌های یادگیری چندگانه بر عملکرد خواندن و افزایش علاقه به خواندن در دانش‌آموزان نارساخوان. فصلنامه كودكان استثنايي. 1401; 22 (4) :33-44
.jpg)
