هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر روشدرمانی پاسخمحور مبتنی بر والدین در بهبود کودکان دارای اتیسم صورت گرفت. روش: جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اتیسم مرکز آموزش و توانبخشی شهر تهران بود. از بین کودکان واجد شرایط با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس 20 نفر به همراه والدینشان به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. طرح پژوهش، طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. به گروه آزمایش روش درمانی پاسخمحور، در طول سه ماه آموزش داده شد. در این پژوهش ازمقیاس درجهبندی کودکی اتیسم (CARS) و چک لیست ارزیابی درمان اتیسم (ATEC) به عنوان ابزاری جهت سنجش بهبودی کودکان استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که روش درمانی پاسخمحور مبتنی بر والدین در سطح P<0/05 در کاهش علائم اتیسم مؤثر بوده است؛ همچنین روش درمانی پاسخمحور مبتنی بر والدین در بهبود ارتباط،گفتار و زبان و اجتماعی شدن کودکان دارای اتیسم در سطح P<0/05 مؤثر بوده است. البته این روش در آگاهی حسی/ شناختی و بهداشت جسمی/ رفتاری کودکان تأثیر معناداری نداشت. نتیجهگیری: با توجه به مزایای مداخله والدین در درمان و همینطور اهمیت افزایش تعداد ساعات درمانی کودکان دارای اتیسم، پیشنهاد میشود این روش درمانی در کنار روشهای مرسوم در زمینه اتیسم به والدین به خصوص مادران آموزش داده شود.
Aliakbari Dehkordi M, Alipor A, Chimeh N, Mohtashami T. The Effectiveness of Parent-Based Pivotal Response Treatment on Improvement of Children with Autism. JOEC 2012; 12 (1) :5-16 URL: http://joec.ir/article-1-141-fa.html
علیاکبری دهکردی مهناز، علیپور احمد، چیمه نرگس، محتشمی طیبه. اثر روش درمانی پاسخمحور مبتنی بر والدین در بهبود کودکان دارای اتیسم. فصلنامه كودكان استثنايي. 1391; 12 (1) :5-16