هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت‏های ارتباط مؤثر به والدین کودکان مبتلا به اوتیسم بر بهبود جوّ عاطفی، و سازش‌پذیری و انسجام خانواده کودکان مبتلا به این اختلال انجام شد.

روش: روش این پژوهش از نوع شبه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. از میان مادران کودکان 4 تا 13 ساله مبتلا به اوتیسم از مرکز اوتیسم تهران در سال تحصیلی 95-94، 24 نفر بر حسب شرایط ورود به پژوهش، انتخاب و به شکل تصادفی ساده در گروه‌های آزمایش و کنترل جایدهی شدند. پس از انجام پیش‌آزمون به کمک پرسشنامه‌های جوّ عاطفی خانواده (هیل‌برن، 1964) و سازش‌پذیری و انسجام خانواده (اولسون، پرتنر، و لاوی، 1985)، به گروه آزمایش طی 8 جلسه مهارت‌های ارتباط مؤثر آموزش داده شد. در پایان، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد و داده‌های حاصل با آزمون تحلیل کوواریانس، تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های برقراری ارتباط مؤثر سبب بهبودی جوّ عاطفی و همچنین افزایش سازش‌پذیری خانواده (001/0 > p) کودکان مبتلا به اوتیسم شده است.

نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‏های ارتباط مؤثر یک برنامه آموزشی کارآمد برای کمک به خانواده‏های‏ کودکان مبتلا به اوتیسم است.