1- روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران 2- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران 3- گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
چکیده: (3951 مشاهده)
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آیندهنگر بر مشکلات رفتاری و کارکردهای اجرایی توجه کودکان با اختلال کاستی توجه-بیشفعالیانجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. در این پژوهش 32 دختر با اختلال کاستی توجه-بیشفعالی که به روش در دسترس از مدارس شهر کرمانشاه انتخاب شده بودند، شرکت داشتند. آزمودنیها به دو گروه 16 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آیندهنگر را در 18 جلسه دریافت کردند، در حالیکه به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر و آزمون رنگ-واژه استروپ بود. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.یافتهها:نتایج نشان داد که برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آیندهنگر بر مشکلات رفتاری و کارکردهای اجرایی توجه آزمودنیها تأثیر معنیداری داشت (0001/0P<). نتیجهگیری: بر اساس یافتهها، برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آیندهنگر مشکلات رفتاری و کارکردهای اجرایی توجه کودکان با اختلال کاستی توجه-بیشفعالیرا بهبود بخشید. بنابراین، میتوان از این برنامه به منظور بهبود مشکلات رفتاری و ارتقای کارکردهای اجرایی توجه چنین کودکانی بهره برد و برنامهریزی برای استفاده از برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آیندهنگربرای آنها اهمیت ویژهای دارد.
musazadeh H, Arjmandnia A A, Afrooz G A, Ghobari-Bonab B. The Effectiveness of Cognitive Rehabilitation Program Based on Prospective Memory on the Behavioral Problems and Executive Functions of Attention in Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. JOEC 2019; 18 (3) :117-130 URL: http://joec.ir/article-1-844-fa.html
موسیزاده حدیث، ارجمندنیا علی اکبر، افروز غلامعلی، غباری بناب باقر. اثربخشی برنامه توانبخشی شناختی مبتنی بر حافظه آیندهنگر بر مشکلات رفتاری و کارکردهای اجرایی توجه کودکان با اختلال کاستی توجه-بیشفعالی. فصلنامه كودكان استثنايي. 1397; 18 (3) :117-130