هدف: پژوهش حاضر، مطالعۀ اثربخشی بازیهای ریتمیک و گروهی بر مهارتهای حرکتی درشت و تعامل اجتماعی کودکان اتیسم بود. روش:این پژوهش از نوع نیمهتجربی بود. جامعه آماری شامل کل کودکان مبتلا به اتیسم در شهرستان ارومیه بود که از بین آنها21 کودک با میانگین سنی (80/2 ± 04/9) مبتلا به اختلالهای طیف اتیسم در شهرستان ارومیه به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و براساس نتایج پیشآزمون به صورت تصادفی در سه گروه تمرینی بازیهای گروهی، بازیهای ریتمیک و گروه کنترل قرار گرفتند .جمعآوری دادهها از روش آزمون برونینکس اوزرتسکی و پرسشنامه گارس انجام شد. آزمودنیهای سه گروه پس از مرحله پیشآزمون که شامل اجرای آزمون برونینکس اوزرتسکی و تکمیل پرسشنامه بهوسیله مراقبان کودک (والدین، مربیان) میشد، به مدت 24 جلسه در جلسههای تمرینی بازیهای گروهی و ریتمیک شرکت کردند. گروه کنترل بدون برنامه بازی خاصی به فعالیتهای روزانه خود پرداختند. یک روز بعد از پایان جلسۀ 24، از آزمودنیهای هر سه گروه آزمون برونینکس اوزرتسکیگرفته شد و پرسشنامه گارس نیز بهوسیله مراقبان کودکان تکمیل شد. یافتهها: تحلیل دادهها از روش آزمون تحلیل کواریانس، تحلیل واریانس یکراهه وt وابسته در سطح معناداری (p≤0/05) نشان داد که تمرین اثر معناداری بر امتیاز مهارتهای حرکتی درشت در دوگروه تجربی با برتری گروه بازیهای ریتمیک داشته است. همچنین تمرین بر امتیازهای تعامل اجتماعی دو گروه تجربی تأثیر داشت هرچند که تفاوتها بین گروه بازیهای ریتمیک و گروهی از لحاظ آماری معنادار نبود. با این وجود، میانگین نمرات تعامل اجتماعی گروه بازیهای ریتمیک بهبودی بیشتری را نشان دادند. نتیجهگیری: این یافتهها تأییدی بر نقش بازی و بهخصوص همراهشدن با موسیقی در افزایش انگیزه و علاقه در کودکان و درنهایت بهبود مهارتهای حرکتی و اجتماعی کودکان طیف اتیسم بود.
mohammadzadeh H, soleymani M, daneshyar E, dehghanizadeh J. Influence of Rhythmic and Group Games on the Gross Motor Skills and Social Interaction of Autism Children. JOEC 2020; 20 (2) :63-76 URL: http://joec.ir/article-1-746-fa.html
محمدزاده حسن، سلیمانی مهران، دانشیار الهام، دهقانی زاده جلال. اثربخشی بازیهای ریتمیک و گروهی بر مهارتهای حرکتی درشت و تعامل اجتماعی کودکان اتیسم. فصلنامه كودكان استثنايي. 1399; 20 (2) :63-76