|
نقش میزان پرخاشگری و خود‌دلسوزی در بخشایش مادریاران مراکز توانبخشی افراد کم توان ذهنی
|
| علیرضا سنگانی*1، محسن طالب زاده2، پریا جنگی3، ناهید رامک4، علیرضا همایونی5 |
1- دانشگاه اهواز
2- دانشنکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی
3- داتشگاه واحد علوم و تحقیقات
4- دانشگاه بندر گز
5- دانشکده روانشناسی دانشگاه بندر گز |
|
|
چکیده: (3531 مشاهده) |
هدف: همواره با توجه به آنکه وجهی از انسانها هیجان و درک اجتماعی میباشد، بنابراین می‌توان در بسیاری از تصمیم ها، رویدادها نقش این ویژگی بسیار بارز باشد، مخصوصا در شرایط ارتباطی با افراد کم توان ذهنی که در وضعیت مراتب نامناسب‌تری به تناسب یک فرد عادی هستند، با عنایت به مطلب فوق هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میزان پرخاشگری و خود دلسوزی در بخشایش مادریاران مراکز توانبخشی افراد کم توان ذهنی است.
روش:روش انجام این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی 415 مادریار مراکز توانبخشی افراد کم توان ذهنی سطح استان گلستان تشکیل دادند و با توجه به طرح پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 230 نمونه انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات به صورت فردی و در مراکز انجام گردید. در این پژوهش از پرسشنامه مقیاس بخشودگی احتشام زاده و همکاران (1389)، پرسشنامه پرخاشگری (AGQ) و پرسشنامه خود دلسوزی فرم بلند (SCS-LF) استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاکی از آن است که در مجموع بین تمامی خرده مقیاسهای میزان خشم با بخشایشگری همبستگی معکوس و بین خرده مقیاس های خودشفقتی با بخشایشگری همبستگی مستقیم معناداری وجود دارند، همچنین مولفهی انزوا (19/0)، احساس مشترک انسانی (30/0)، مهربانی با خود (32/0) وکینهتوزی (34/0) توان پیشبینی بخشایشگری را دارا می باشند.
نتیجه گیری: به طور کلی بخشایشگری تحت تاثیر مولفههای هیجانی میباشد و تلویحات کاربردی بسیاری در حیطههای درمانی و آموزشی در مراکز نگهداری کودکان کم توان ذهنی میتواند داشته باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: بخشایش، میزان خشم، خود دلسوزی، مادریار. |
|
|
متن کامل [PDF 298 kb]
(1209 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/7/2 | پذیرش: 1397/8/14 | انتشار: 1397/12/14
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.jpg)
