پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر آموزش تلفیقی دانشآموزان نابینا با دانشآموزان بینا بر یادگیری زبان انگلیسی دانشآموزان نابینای پسر پیشدانشگاهی انجام گرفته است. در این پژوهش از کلیه دانشآموزان نابینای پسر شهر تهران (26 نفر) در مقطع پیشدانشگاهی در سال تحصیلی 81-80 استفاده گردید. تعداد 6 دانشآموز نابینای عادی که میانگین نمرات آنان در سطح 1± انحراف از میانگین نسبت به میانگین دانشآموزان نابینا قرار داشت، از میان 30 دانشآموز انتخاب گردیدند. کلیه آزمودنیها به دو گروه آزمایش (شامل 6 بینا و 10 نابینا) و گواه (شامل 16 نابینا) تقسیم شدند. تقسیم افراد نابینا به صورت تصادفی انجام شد. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل دو آزمون زبان انگلیسی وزارت آموزش و پرورش بودند که اولی برای ارزیابی مهارتهای زبانی: واژگان، درک مفاهیم، ساختمان جمله و دومی برای ارزیابی مهارتهای نگارشی با توجه به اهداف آموزش زبان در دبیرستانهای کشور تهیه شده بودند. در این پژوهش گروه آزمایش با روشهای آموزش تلفیقی در آموزش زبان از طریق سیستم آموزش گروهی آموزش داده شد. دادهها با روشهای آمار استنباطی مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که آموزش زبان به نابینایان با شیوه فعلی به دلیل عدم وجود تعامل اجتماعی و زبان نابینایان با دانشآموزان عادی مناسب نیست و دانشآموزان نابینا میتوانند همانند دیگر دانشآموزان عادی پیشدانشگاهی در کنار دیگر افراد عادی با بهرهمندی از روشهای مناسب و دریافت وسایل و برنامههای کمک آموزشی به تحصیل خود ادامه دهند.
Gerami M R. The Impact of Inclusive Education on EFL Learning in Blind Male High School Students in Tehran. JOEC 2003; 3 (1) :55-74 URL: http://joec.ir/article-1-465-fa.html
گرامی محمد رضا. تاثیر آموزش تلفیقی بر یادگیری زبان انگلیسی دانشاموزان نابینای مطلق پیشدانشگاهی تهران. فصلنامه كودكان استثنايي. 1382; 3 (1) :55-74