هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای شخصیتی و سبک دلبستگی مادران کودکان عادی و مادران کودکان در خودمانده می باشد. روش: در راستای هدف فوق الذکر 28 کودک در خودمانده و 30 کودک عادی انتخاب شدند. از مادران این کودکان دعوت شد تا پرسشنامه شخصیت آیزنک، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسال (بشارت، 1379), وپرسشنامه تاریخچه فردی (تدوین‌شده بوسیله پژوهشگر) را پر کنند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل واریانس تک متغیره، و تحلیل ممیز مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مادران کودکان در خودمانده و مادران کودکان عادی در دو بعد شخصیت آیزنک یعنی درونگرایی/ برونگرایی و روان گسستگی/ کنترل تکانه تفاوتی با همدیگر ندارند اما دو گروه در بعد روان آزردگی/ پایداری هیجانی متفاوت بودند. مادران کودکان در خود مانده بیشتر در بعد روان آزردگی قرار گرفتند و مادران کودکان عادی بیشتر در بعد پایداری هیجانی قرار داشتند. در متغیر سبک دلبستگی بین مادران کودکان عادی و مادران کودکان درخودمانده تفاوتی وجود نداشت. بر اساس نتایج بدست آمده از تحلیل ممیز که روی داده های حاصل از پرسشنامه تاریخچه فردی صورت گرفته است، متغیرهای مدت زمان بارداری، وضعیت روانی مادر در دوران بارداری، وضعیت گریه و تنفس کودک بعد از تولد، زمان شروع شیر دادن به کودک، سن راه رفتن، سن نگاه داشتن سر و سن کنترل ادرار و مدفوع در کودک، متغیرهای تمیز دهنده کودکان درخودمانده از کودکان عادی بودند. نتیجه‌گیری: در مادران کودکان در خودمانده، روان آزردگی بیش از مادران کودکان عادی است.