هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی ادراک شنوایی دانش‌آموزان دچار آسیب شنوایی شدید(70-90 دسی‌بل) در دو محیط آموزشی مدارس عادی و استثنایی (تلفیقی) بود. روش: در چارچوب طرح 36  نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر کلاسهای اول و دوم و سوم ابتدایی مدارس ناشنوایان و عادی به عنوان نمونه انتخاب شدند و با ارجاع به کلینیک شنوایی‌شناسی و انجام آزمایشهای شنوایی صدای خالص، آزمایش آستانه دریافت کلمات دو هجایی، معاینه گوش خارجی و پردۀ گوش میانی، آزمایش مقاومت گوش میانی جهت اطمینان از سلامت گوش میانی و قرار داشتن میزان شنوایی در محدوده آسیب شنوایی شدید انتخاب و براساس سن وقوع کم‌شنوایی، سن تشخیص کم‌شنوایی، شنوایی  والدین، سطح (وضعیت) اجتماعی اقتصادی ، بهره هوشی و وجود ناتوانیهای مضاعف همتا شدند. سپس هر دو گروه به‌وسیله آزمون ادراک شنوایی (APT/HI) مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌های به‌دست آمده با روشهای آمار توصیفی و تحلیلی به روش تحلیل واریانس عاملی بررسی شدند. یافته‌ها: میانگین نمرات کل در هشت زیرآزمون در مدارس ناشنوایان پایه اول، دوم و سوم به ترتیب 95/164 ، 3/170 و 65/153 و در مدارس عادی، 45/181 45/191 و 95/188 بدست آمد. تحلیل واریانس عاملی داده‌ها تفاوت معناداری را بین دو گروه نشان داد(58/42= F) ، (0001/0 = P) . نتیجه‌گیری: مقایسه دو گروه نشان می‌دهد که در شرایط یکسان دانش‌آموزان دچار آسیب شنوایی شدید مشغول به تحصیل در مدارس عادی(تلفیقی) دارای تواناییهای ادراک شنوایی بهتری نسبت به دانش‌آموزان آسیب‌دیده شنوایی شدید شاغل به تحصیل در مدارس ناشنوایان هستند.