هدف: مطالعه صوت‌شناختی تأثیر واک‌داری و محل تولید همخوانهای انفجاری دهانی زبان فارسی، بر متغیر زمان شروع واک در تولید گفتار کودکان با کاشت حلزون و مقایسه آن با کودکان شنوا، هدف مقاله حاضر است. روش: 10 کودک دختر ناشنوای پیش‌زبانی که حدود 5/4 سال از کاشت حلزون شنوایی‌شان می‌گذشت، 8 کلمه تک‌هجایی زبان فارسی را تولید کردند که در این کلمات همخوانهای انفجاری دهانی زبان فارسی، قبل از واکه‌های پسین و در آغاز هجا قرار گرفته بودند. با استفاده از نرم‌افزار پرت متغیر زمان شروع واک استخراج و با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس نتایج حاصل با تولید 10 کودک دختر شنوا مقایسه ‌شد. یافته‌ها: در هر دو گروه از کودکان، بر اساس متغیر زمان شروع واک نمی‌توان بین محلهای تولید لبی، دندانی و کامی تمایز قائل شد. در همه موارد به‌جز همخوانهای دندانی بی‌واک، میانگین زمان شروع واک در کودکان کاشت حلزون‌ ‌شده، بیشتر از کودکان شنوا بود؛ دیگر اینکه تفاوت آشکاری بین تولید انفجاریهای واک‌دار دو گروه وجود داشت، از این جهت که تنها در کودکان شنوا، زمان شروع واک با مقدار منفی تولید شده بود. همچنین، بازه زمانی تغییرات زمان شروع واک در کودکان کاشت حلزون شنوایی ‌شده، کوچک‌تر از همسالان شنوای آنها بود. نتیجه‌گیری: در هر دو گروه از کودکان زمان شروع واک برای ارزشهای مختلف مقوله‌ واک‌داری معنادار بود، اما زمان شروع واک برای محلهای تولید مختلف و تعامل مقوله‌های واک‌داری و محل تولید معنادار نبود. به‌علاوه، وضعیت شنوایی بر زمان شروع واک تأثیر معناداری داشت.