هدف: پژوهش حاضر، به منظور مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین استپ(با رویکرد آدلری) و بارکلی(با رویکرد رفتاری) بر کاهش نشانه‌های اختلال سلوک در کودکان دبستانی در شهر تهران اجرا شد. روش: با یک طرح پژوهش پیش آزمون- پس آزمون چندگروهی با جایگزینی تصادفی، جهت اجرای پژوهش، از میان 5 مدرسه پسرانه منطقه 7 تهران، آغاز شد. سپس60 نفر از والدین کودکانی که بر اساس پرسشنامه علائم مرضی کودکان
(CSI-4) واجد ملاکهای تشخیصی اختلال سلوک بودند، انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. در نهایت، 13 نفر از والدین در گروه آدلری، 11 نفر در گروه رفتاری و 11 نفر در گروه گواه، مورد بررسی قرارگرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس دوطرفه و آزمونهای تعقیبی بن‌فرونی و توکی استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج به دست آمده، در دو گروه آدلری و رفتاری، نسبت به گروه گواه، کاهش معناداری در شدت نشانه‌های اختلال سلوک مشاهده شد ولی بین دو روش، تفاوت معناداری نبود. این نتایج در مورد نشانه‌های دو اختلال بی اعتنایی مقابله‌ای و نارسایی توجه/ بیش فعالی در این کودکان نیز صادق بود(در کودکان مورد بررسی در همه موارد اختلال سلوک با دو اختلال ذکرشده همراه بود). نتیجه‌گیری: هم رویکردهای رفتاری و هم آدلری با وجود تفاوت در مبانی نظری و محتوای آموزش، می‌توانند روشهای کارآمدی در بهبود علائم رفتاری کودکان باشند و لازم است تفاوت آنها در سایر متغیرهای مربوط به کارامدی بررسی شود.
Esmaeilinasab M, Alizadeh H, Ahadi H, Delavar A, Eskandari H. The Effectiveness of Adlerian Parent Training Comparing with Behavioral Parent Training on Symptoms Amelioration in Children with Conduct Disorder. JOEC 2010; 10 (3) :227-236 URL: http://joec.ir/article-1-262-fa.html
اسماعیلی نسب مریم، علیزاده حمید، احدی حسن، دلاور علی، اسکندری حسین. مقایسه اثربخشی دو روش آموزش والدین با رویکرد آدلری و رفتاری بر کاهش شدت نشانه‌های اختلال سلوک در کودکان. فصلنامه كودكان استثنايي. 1389; 10 (3) :227-236
.jpg)
