هدف: پژوهش حاضر، با هدف تعیین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) و ارزیابی کاربرد ترسیم ساعت به مثابه ابزاری عصب ـ روان‌شناختی در جمعیت کودکان ایرانی انجام شده است. روش: پژوهش حاضر، از نوع پس­رویدادی با گروه همتاست که در آن 161 کودک با اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی به­صورت تصادفی چندمرحله‌ای و 161 کودک عادی 6 تا 12 سال که از نظر سن، جنسیت، دست‌برتری، پایه تحصیلی و هوشبهر با آنها همتا بودند، نیز به­صورت تصادفی از مناطق 19 گانه شهر تهران انتخاب شدند. ازاین­رو حجم کل نمونه مورد بررسی 322 نفر بود. مفهوم‌سازی زمان و ترسیم ساعت، به‌طور جداگانه و با استفاده از سامانه نمره‌‌گذاری کوهن و همکاران (2000) که بر روی کودکان مدرسه­رو هنجار شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که عملکرد کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی، بدون توجه به زیرنوعهای مختلف، به­طور معناداری، از کودکان عادی، ضعیف‌تر است. کودکان با اختلال نارسایی توجه /بیش‌فعالی از زیر نوع مرکب، عملکردی ضعیف‌تر از دو زیرنوع دیگر داشتند. تحلیل کیفی عملکرد، خطاهایی را آشکار ساخت که ناشی از برنامه‌ریزی ضعیف در انجام تکلیفهای نیازمند هماهنگی است، و همواره با بدکارکردی اجرایی در کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی به چشم می‌خورد. نتیجه‌گیری: با توجه به تحلیلهای کمی و کیفی و تفاوتهای بین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی، آزمون ترسیم ساعت ابزار غربالگری مناسب و بخش‌سودمندی از ارزیابی جامع عصب ـ روان‌شناختی در کودکان با ADHD است.