هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی توان‌بخشی روانی دوساهو برتعامل اجتماعی و مؤلفه‌های آن در کودکان فلج مغزی 7تا 15سال شهر قزوین صورت گرفته است. روش: پژوهش حاضر، از نوع طرحهای شبه آزمایشی، پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است و نمونه‌ای به حجم 20 نفر از کودکان فلج مغزی که شرایط شرکت در این پژوهش را داشتند، به روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. از هر دو گروه پیش‌آزمون گرفته شد سپس برای گروه آزمایشی به مدت دو هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات توان‌بخشی روانی دوساهو انجام شد و برای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای صورت نگرفت؛ سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. پرسشنامه تعامل اجتماعی دادخواه و همکاران (1998) در این پژوهش به عنوان ابزار استفاده گردید. یافته‌ها: نتایجی که از تحلیل کوواریانس به‌دست آمد، حاکی از تأثیر معنادار روش توان‌بخشی روانی دوساهو بر تعامل اجتماعی کودکان فلج مغزی بود ( 01/0 p< ). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش نشان داد که با استفاده از روشهای روان‌شناختی و به‌کارگیری تلاش و اراده در کودکان فلج مغزی می‌توان به آنها در بهبود تعاملات اجتماعی کمک کرد، لذا می‌توان به خانواده‌ها و دیگر مسئولین تعلیم و تربیت استثنایی، استفاده از این روش را جهت بهبود تعاملات اجتماعی این کودکان پیشنهاد کرد.