هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی سبکهای دلبستگی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراکشده و سبکهای هویت با رفتارهای خودآسیبرسان در نوجوانان دختر بود. روش: این پژوهش از نوع همبستگی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۱–۱۴۰۲ بود که ۳۴۰ نفر را در پنج منطقه مختلف تشکیل میدادند. با استناد به جدول مورگان، نمونهای به حجم ۱۸۰ نفر با روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شد. دادهها از طریق پرسشنامههای استاندارد گردآوری شدند، شامل: پرسشنامه خودآسیبرسانی سانسون، پرسشنامه سبکهای دلبستگی سیمپسون، مقیاس چندبُعدی حمایت اجتماعی ادراکشده زیمِت و همکاران، و پرسشنامه سبک هویت برزونسکی. برای تجزیهوتحلیل دادهها از مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار SmartPLS بهره گرفته شد.یافتهها:نتایج تحلیلها نشان داد که سبکهای دلبستگی، حمایت اجتماعی ادراک شده و سبکهای هویت بهطور معناداری بر رفتارهای خودآسیبرسان نوجوانان تأثیر دارند. همچنین سبکهای دلبستگی نقش میانجی در روابط بین حمایت اجتماعی ادراکشده و سبکهای هویت با رفتارهای خودآسیبرسان ایفا میکنند. نتیجهگیری: با توجه به نقش مؤثر سبکهای دلبستگی، حمایت اجتماعی و سبکهای هویت در بروز رفتارهای خودآسیبرسان نوجوانان، پیشنهاد میشود مداخلاتی مبتنی بر تقویت دلبستگی ایمن، افزایش حمایت اجتماعی، و کمک به رشد هویت سازگار در برنامههای پیشگیرانه و درمانی مورد توجه قرار گیرد. سبکهای دلبستگی، حمایت اجتماعی ادراک شده، سبکهای هویت، رفتارهای خود آسیبرسان
بکان زهرا، توکلی الهام. نقش میانجی سبکهای دلبستگی در ارتباط بین حمایت اجتماعی ادراک شده وسبکهای هویت با رفتارهای خود آسیبرسان نوجوانان. فصلنامه كودكان استثنايي. 1404; 25 (3) :85-100