هدف: با توجه به اینکه مشکلات رفتاری، همۀ جنبه­های زندگی فردی و اجتماعی کودکان را تحت تأثیر قرار می دهند، پژوهش حاضر، با هدف ارزیابی نقش ابعاد رضایت زناشویی والدین در تبیین اختلال سلوک و اختلال رفتار مقابله‌ای در فرزندان انجام شد. روش: نمونه پژوهش شامل 127 دانش­آموز پسر مقطع راهنمایی شهر تهران و والدین و معلمان آنها بود که به روش نمونه‌­گیری خوشه‌­ای تصادفی انتخاب شدند. داده­ها به کمک پرسشنامه‌­های رضایت زناشویی انریچ  و مقیاسهای فهرست مشکلات رفتاری کودک (CBCL)و فرم گزارش معلم (TRF)که جزء نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ هستند، گردآوری و با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون تحلیل شدند. یافته­‌ها: نتایج نشان داد که از میان ابعاد رضایت زناشویی تنها بعد تعارض می­تواند اختلال سلوک در مقیاسهای CBCL مبتنی بر DSM و مبتنی بر تجربه را پیش­‌بینی کند. بعد ارتباط نیز می­تواند اختلال رفتار مقابله­ای براساس نتایج مقیاسه‌ای CBCL مبتنی بر تجربه را پیش بینی کند. نتیجه­‌گیری: مناسبات سالم بین والدین، نقشی تعیین‌­کننده در شکل­‌گیری توانایی سازگاری با دیگران در فرزندان دارد. نتایج نشان می­دهد که مواجه‌­های مکرر با تعارض والدین، در سطح درون­روانی به اختلالات سلوک و رفتار مقابله‌ای در کودکان منجر می­شود.