1- استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، گلستان 2- استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد 3- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم و تحقیقات شاهرود، سمنان، ایران
چکیده: (1822 مشاهده)
هدف: هدف پژوهش اثربخشی موسیقیدرمانی بر پرخاشگری و رفتارهای کلیشهای کودکان اوتیسم 9 تا 11 سال و تأثیر آن بر سلامت روان والدین آنها بوده است. روش: پژوهش حاضر نیمهآزمایشی، با طرح پیشآزمون _ پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامیکودکان مبتلا به اوتیسم شهر گرگان به تعداد 137 نفر که از این میان 30 نفر به شیوه نمونهگیری هدفمند از مدرسه یارا انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 16 جلسه تحت موسیقیدرمانی قرار گرفت و گروه گواه تا پایان پژوهش مداخلهای دریافت نکرد. ابزار پژوهش عبارت بودند از مقیاس گارز (1994)، پرسشنامه پرخاشگری آشکار و پنهان کودکان (1996) و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1979). برای آزمون فرضیه پژوهش از تحلیل واریانس استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که موسیقیدرمانی بر رفتارهای کلیشهای، پرخاشگری جسمانی، پرخاشگری کلامی، پرخاشگری رابطهای کودکان مبتلا به اوتیسم و سلامت روان والدینشان اثربخش است (005/0>P). نتیجهگیری: استفاده از موسیقیدرمانی میتواند رفتارهای پرخاشگرانه و کیلشهای کودکان مبتلا به اوتیسم را کاهش دهد و سلامت روان والدینشان را بهبود ببخشد.
aghili M, asghari A, namazi M. The Effectiveness of Music Therapy on Aggression and Stereotypical Behaviors of 9 - 11 Years old Autism Children. JOEC 2022; 22 (1) : 10 URL: http://joec.ir/article-1-1561-fa.html
عقیلی سید مجتبی، اصغری آرزو، نمازی میترا. اثربخشی موسیقیدرمانی بر پرخاشگری و رفتارهای کلیشهای کودکان اوتیسم 9 تا 11 سال. فصلنامه كودكان استثنايي. 1401; 22 (1) :143-154