هدف: این پژوهش، به منظور بررسی اثربخشی بازیدرمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات رفتاری دانشآموزان پسر کمتوان ذهنی در دوره ابتدایی اجرا شده است. روش: با استفاده از طرح نیمه‌تجربی از میان دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزش‌پذیر در دو آموزشگاه ابتدایی دانشآموزان با نیازهای ویژه در شهرهای بابل و بابلسر، 30 دانش‌آموز با توجه به دوره تحصیلی، هوش، جنس و مشکلات رفتاری همتا و در دو گروه پانزده نفره آزمایشی و کنترل، قرار گرفتند. قبل و بعد از برگزاری جلسات بازی درمانی با رویکرد شناختی- رفتاری در ده جلسه (هر جلسه 90 دقیقه، سه روز در هفته) که یک روز در میان برای آزمودنی‌های گروه آزمایشی انجام میگرفت، پرسشنامه راتر(فرم معلم) برای دو گروه بهمنظور پیش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. داده‌های به‌دست آمده، با استفاده از آزمون کوواریانس با نرم‌افزار spss تحلیل شد. یافتهها: نتایج به‌دست آمده نشان داد که استفاده از بازیدرمانی با رویکرد شناختی-رفتاری، موجب کاهش معنیدار مشکلات رفتاری در دانشآموزان کمتوان ذهنی (P<0/05) شد. نتیجه‌گیری: با توجه به تفاوت معنیدار بین گروههای آزمایشی و کنترل میتوان از بازیدرمانی بهمثابه روش درمانی مؤثری برای کاهش مشکلات رفتاری در دانشآموزان کمتوان ذهنی استفاده کرد. با توجه به نتایج این پژوهش، توصیه میشود، بازیدرمانی به‌صورت درس مستقلی در برنامه هفتگی دانشآموزان قرار گیرد.
Azarnioshan B, Beh-Pajooh A, Ghobary Bonab B. The Effectiveness of Cognitive Behavior-based Play Therapy on the Behavioral Problems among Primary Students with Intellectual Disabilities. JOEC 2012; 12 (2) :5-16 URL: http://joec.ir/article-1-147-fa.html
آذرنیوشان بهزاد، به پژوه احمد، غباری بناب باقر. اثر بازیدرمانی با رویکرد شناختی- رفتاری بر مشکلات‌رفتاری دانشآموزان کمتوان ذهنی در دوره ابتدایی. فصلنامه كودكان استثنايي. 1391; 12 (2) :5-16
.jpg)
