هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه فنوتیپ گسترده درخودماندگی مادران با نظریه‌‌ذهن کودکان بود. روش: در این پژوهش، 189 کودک 4- 5 ساله (102 پسر و 87 دختر) به همراه مادرانشان در این پژوهش شرکت کردند. برای سنجش فنوتیپ گسترده درخودماندگی از فرم فارسی "پرسشنامه پیوستار درخودماندگی" (AQ) (نجاتی صفا، کاظمی، علاقبندراد، 1382) و برای سنجش توانایی نظریه‌ذهن از 3 نمونه از تکالیف رایج باورکاذب (سالی- آن، جعبه مداد رنگی- برچسب و چیپس سیب زمینی- سنگ) استفاده شد. یافته ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد که بین نمره کلی فنوتیپ گسترده درخودماندگی مادران و مؤلفه‌های تغییر توجه، توجه به جزییات و تخیل با نمرات کودکان در تکالیف باورکاذب رابطه منفی معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس اصل وراثت پذیری فنوتیپ درخودماندگی، می‌توان گفت که کودکان مادرانی که در مقیاس AQ نمرات بالاتری به دست می‌آورند، بیش از سایر کودکان ویژگی‌های مشخصه فنوتیپ گسترده درخودماندگی را نشان می‌دهند. در نتیجه، می‌توان انتظار داشت که کودکان مادرانی که در مقیاس AQ نمرات بالاتری به دست می‌آورند در توانایی نظریه‌ذهن که یکی از مؤلفه‌های شناختی فنوتیپ درخودماندگی است، نسبت به سایر کودکان مشکلات بیشتری داشته باشند.