|
پیش‌بینی سانحه‌پذیری کودکان بر‌اساس حساسیت به پاداش و تنبیه: نقش میانجی تکانشگری و نقص توجه
|
الناز محمدی   1، زینب خانجانی1 ، عباس بخشی پور1 ، تورج هاشمی1 |
| 1- دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز |
|
|
چکیده: (2200 مشاهده) |
| هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سانحه‌پذیری بر‌اساس حساسیت به پاداش و تنبیه با نقش میانجی تکانشگری و نقص توجه در کودکان انجام گرفته است. روش: در این مطالعه همبستگی، از بین جامعه آماری دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 97-98، تعداد 150 نفر دانش‌آموز به صورت تصادفی خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای استفاده‌شده در پژوهش آزمون خطرپذیری بادکنکی (BART)، پرسشنامه سنجش سوانح (MISS) و آزمون عملکرد پیوسته (CPT) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل مسیر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم حساسیت به پاداش بر سانحه‌پذیری (27/0 β=، 01/0p<) و حساسیت به تنبیه بر سانحه‌پذیری (25/0- β=، 01/0p<) به دست آمد. همچنین اثر مستقیم تکانشگری بر سانحه‌پذیری (42/0 β=، 01/0p<) و نقص توجه بر سانحه‌پذیری (39/0 β=، 01/0p<) به دست آمد. از سویی حساسیت به پاداش به‌طور غیر مستقیم و از راه متغیر میانجی تکانشگری با ضریب تأثیر 17/0 و نقص توجه با ضریب تأثیر 16/0 با سانحه‌پذیری رابطه مثبت و معنادار دارد. همچنین حساسیت به تنبیه به‌طور غیر مستقیم از راه متغیر میانجی تکانشگری با ضریب تأثیر 14/0- و نقص توجه با ضریب تأثیر 16/0- با سانحه‌پذیری رابطه منفی و معنادار دارد. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان از پیش‌بینی سانحه‌پذیری از ویژگی‌های شخصیتی نظیر حساسیت به پاداش و تنبیه با میانجی‌گری تکانشگری و نقص توجه است که می‌تواند در راستای کاهش آسیب‌های کودکان در برنامه‌های پیشگیری و توانبخشی قرار گیرد. |
|
| واژه‌های کلیدی: سانحه‌پذیری، حساسیت به پاداش، حساسیت به تنبیه، تکانشگری، نقص توجه. |
|
|
متن کامل [PDF 297 kb]
(1310 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/8/26 | پذیرش: 1399/2/1 | انتشار: 1399/4/8
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
.png)
.gif)
.jpg)
