هدف: از آنجایی که پژوهشهای انجام شده روی کودکان دارای سندرم ویلیام مطرح میسازند که تنها تفاوت این کودکان یا کودکان طبیعی عدم درک استعاری است، این پژوهش سعی دارد با بررسی و مقایسه درک و کاربرد عبارات استعاری یدنمند این کودکان با کودکان طبیعی، به شناخت بهتری از درک استعاری این کودکان را ارائه کند. روش: این پژوهش به بررسی مقایسهای ده کودک طبیعی (5/4 تا 5 ساله) و ده کودک دارای سندرم ویلیام (در همان سن) پرداخته است این شیوه سنجش میتواند به عنوان یک شیوه تشخیصی در این زمینه به کار رود. روش پژوهش حاضر توصیفی- آزمایشی است و بدون هیچگونه دخل و تصرفی در متغیرها، صورت گرفته است. شیوۀ پژوهش حاضر برگرفته از شیوۀ بیالکا- پیکال (2003) است.یافتهها:بهطور کلی، کودکان دارای سندرم ویلیام مورد مطالعه، درک استعاری حداقلی دارند. بنابراین، میتوان گفت از سطح اول درک نسبی که همان شکلگیری ساختار استعاره است، برخوردارند. در این گروه استعارۀ مزه (مزۀ خوب شیرینی) با امتیاز 50/1 بیشترین امتیاز و استعارۀ شکل در عبارت (کلاه بهسر پلیس) با امتیاز 4/0 کمترین امتیاز را داشتهاند.نتیجهگیری: نتایج حاکی از آن است که کودکان دارای سندرم ویلیام در تکمیل عبارات استعاری جاخالی بسیار خوب عمل میکنند و با تفاوت اندکی از کودکان طبیعی به پرسشها پاسخ گفتهاند. اما در تشخیص اینهمانیها در آزمون کارتهای دوتایی بسیار ضعیفتر از کودکان طبیعی عمل میکنند..
shojarazavi S. A Comparative Study of the Usage of Embodied Metaphorical Expressions
between Normal Farsi-Speaking Children and the Ones with William Syndrome . JOEC 2017; 17 (2) :97-108 URL: http://joec.ir/article-1-467-fa.html
شجاع رضوی سعیده. بررسی مقایسهای درک و کاربرد عبارات استعاری بدنمند کودکان طبیعی و کودکان دارای سندرم ویلیام (چهار و نیم تا پنج سال) فارسی زبان. فصلنامه كودكان استثنايي. 1396; 17 (2) :97-108