هدف: هدف از پژوهش حاضر، طراحی برنامه­ای مداخله­ای در زمینۀ آموزش حافظۀ کاری واجی و بررسی تأثیر آن بر افزایش میانگین طول گفته به­مثابۀ شاخصی از رشد زبان است. روش: روش پژوهش، طرح آزمایشی از نوع تک­آزمودنی بود. نمونه‏های مورد بررسی، 4 کودک با آسیب زبانی ویژه بودند که با روش نمونه‏گیری در دسترس از بین جامعۀ آماری این کودکان در شهر تهران، انتخاب شدند و به مدت 10 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. میانگین طول گفته در مرحلۀ خط پایه 3 بار و در مرحلۀ درمانی، 5 بار اندازه­گیری و تغییرات آن بررسی شد. یافته­ها: یافته­ها نشان می­دهد که بین میانگین طول گفتۀ‏ این کودکان، پیش از ورود به برنامۀ آموزشی و پس از آن تفاوت دارد. نتیجه­گیری: برنامۀ آموزشی در زمینۀ حافظۀ کاری واجی بر افزایش میانگین طول گفته در کودکان با آسیب زبانی ویژه تأثیر دارد؛ و  این روش می­تواند به­مثابۀ یکی از راهکارهای درمانی در جهت کاهش مشکلات زبانی کودکان با آسیب زبانی ویژه به­کار رود.