هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش فرزندپروری مثبت بر نیمرخ ارتباط مادران و کودکان کمشنوا انجام شد. روش:پژوهشحاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و گروه گواه بود. 40 نفر از مادران دانشآموزان کمشنوا که به روش نمونهگیری تصادفی ساده از مدارس شهرستانهای تهرانانتخاب شده بودند، در این پژوهش شرکت داشتند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش گواه 20 نفری تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه آموزش فرزندپروری را در 16 جلسه 90 دقیقهای دریافت کردند، درحالیکه این آموزش به گروه گواه ارائه نشد. ابزار پژوهش حاضر مقیاسرابطه مادر-کودکپیانتا بود. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که گروه آزمایش و گواه حداقل در یکی از خردهمقیاسهای رابطه مادر-کودکتفاوت معناداری دارند. نتایج نهایی تحلیل کوواریانس چندمتغیری حاکی از آن بود که برنامه آموزش فرزندپروری بر نیمرخ ارتباط مادران و کودکان کمشنوا اثر مثبت و معناداری داشت (001/0P<). نتیجهگیری: با توجه به اینکه آموزش مهارتهای فرزندپروری منجر به بهبود نیمرخ ارتباط والدین با کودک کمشنوا میشود، برنامهریزی برای آموزش فرزندپروری مثبت اهمیت ویژهای دارد.
Ashori M, ghaforian M. The Effect of Positive Parenting Program Training on the Relationship Profile of Mothers and Hearing Loss Children. JOEC 2020; 20 (3) :88-79 URL: http://joec.ir/article-1-971-fa.html
عاشوری محمد، غفوریان محسن. تأثیر برنامه آموزش فرزندپروری مثبت بر نیمرخ ارتباط مادران و کودکان کمشنوا. فصلنامه كودكان استثنايي. 1399; 20 (3) :88-79