هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تقویت تفکیکی رفتارهای ناهمساز بر کاهش رفتارهای بیش‌فعالی چهار شرکت‌کننده (دو پسر و دو دختر) با کم‌توانی هوشی در یک موقعیت مدرسۀ ویژه در بیرجند بود. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع تک آزمودنی و طرح برگشتی A-B-A-B بود و آزمودنی‌های پژوهش به روش تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش نه (۹) رفتار به عنوان رفتار آماج طی جلسات مکرر خط پایه، مداخله درمانگری و پیگیری مورد مشاهده قرار گرفت و درصد این رفتارها ثبت شد و برای تحلیل داده‌ها از نمودار و تحلیل دیداری استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل دیداری داده‌ها در خلال شرایط آزمایشی، کاهش رفتارهای آماج (رفتارهای بیش‌فعالی) همۀ شرکت‌کنندگان پژوهش را در طی مراحل مداخلۀ درمانگری نشان داد. روند نزولی رفتارها در مرحلۀ پیگیری نیز قابل‌مشاهده بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه، اثربخشی روش درمانگری رفتاری تقویت تفکیکی رفتارهای ناهمساز را به عنوان یک روش درمانگری در کاهش رفتارهای بیش‌فعالی کودکان کم‌توان هوشی مورد حمایت قرار می‌دهند.