۷ نتیجه برای اضطراب اجتماعی
فاطمه فولادی، مهدیس کاویانی بروجنی، یوسف رنجبر سودجانی،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رواندرمانی پویشی فشرده کوتاهمدت (ISDTP) بر اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر انجام شد. روش: این پژوهش از نوع تحقیقات نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر استان چهارمحال و بختیاری در سال ۱۳۹۵ بود که با همکاری اداره آموزش و پرورش استثنایی این استان و استخراج پرونده دانشآموزان (۱۲-۷ ساله) دارای اختلال نشانگان آسپرگر، به روش نمونهگیری در دسترس ۱۶ نفر از زنان دارای فرزند با اختلال نشانگان آسپرگر، انتخاب و به طور تصادفی در ۲ گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. از پرسشنامۀ استانداردشده "اضطراب اجتماعی (SAS)" در پیشآزمون و پسآزمون برای جمعآوری اطلاعات استفاده شد. پروتکل درمان مبتنی بر رویکرد دوانلو بر روی گروه آزمایش بهصورت انفرادی، هفتهای دو بار در ۱۲جلسه ۶۰ دقیقهای به صورت انفرادی صورت گرفت؛ بر روی گروه کنترل هیچ مداخله درمانی صورت نگرفت. پردازش دادههای پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس یکمتغیره) انجام شد. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل دادههای پژوهش نشان داد که پس از کنترل نمرات پیشآزمون، تفاوت معناداری بین نمرات پسآزمون در گروه آزمایش و نمرات پیگیری در متغیر اضطراب اجتماعی وجود دارد (۰۵/۰P£). نتیجهگیری: بر اساس این یافتهها میتوان نتیجه گرفت که رواندرمانی پویشی کوتاهمدت فشرده (ISDTP) بر کاهش اضطراب اجتماعی مادران دارای فرزند با اختلال آسپرگر اثربخش بوده است.
دکتر یوسف دهقانی، صادق حکمتیان فرد،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش طرحوارههای ناسازگار اولیه، سیستم فعالسازی-بازداری رفتاری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در پیشبینی اضطراب اجتماعی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری انجام گرفت. روش: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشآموزان مراجعه کننده به مرکز اختلال یادگیری شهر بوشهر تشکیل میدادند. نمونه پژوهش شامل ۲۳۲ دانشآموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جمعآوری دادههای پژوهش از طریق پرسشنامههای طرحواره یانگ (۱۹۹۹)، سیستمهای فعالسازی-بازداری رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴)، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی، کرایچ و اسپینهاون (۲۰۰۲) و اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) انجام گرفت. دادههای حاصل از اجرای پرسشنامهها با استفاده از روش آماری رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که طرحوارههای ناسازگار اولیه، سیستم فعالسازی-بازداری رفتاری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در پیشبینی اضطراب اجتماعی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری نقش دارند. نتیجهگیری: با توجه به نقش طرحوارههای ناسازگار اولیه، سیستم فعالسازی-بازداری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در بروز و نگهداری اضطراب اجتماعی در دانشآموزان دارای اختلال یادگیری، میتوان با شناسایی آنها در جهت پیشگیری از اختلال اضطراب اجتماعی این دانشآموزان اقدام نمود.
میتراسادات میرمحمدی، دکتر زیبا ایرانی برقی،
دوره ۲۰، شماره ۴ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازیدرمانی بر کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش هوش هیجانی کودکان دارای اختلال حسی- حرکتی مقطع ابتدایی شهر اراک بود. روش: روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری ۲ ماهه میباشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان دارای اختلالات حسی و حرکتی ۸ تا ۱۱ ساله شهر اراک که در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ خدمات آموزشی و توانبخشی دریافت میکردند، تشکیل میدهند (۱۵۰= N). برای نمونه گیری ۲۶ نفر از دانشآموزان دارای اختلالات حسی و حرکتی که به روش نمونهگیری تصادفی ساده با توجه به ملاکهای ورود و خروج بهعنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگذاری شدند. گروه آزمایش تحت مداخله هشتجلسهای بازیدرمانی به شیوه جلسههای گروهی ۷۰ دقیقهای هفتگی قرار گرفت و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. در این پژوهش به منظور جمعآوری دادهها از مقیاس اضطراب اجتماعی واتسون و فرند و پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ استفاده شد. برای انجام تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شده است. یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که بازیدرمانی میتواند موجب کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش هوش هیجانی کودکان دارای اختلال حسی- حرکتی شود (۰۰۱/۰≥P). نتیجهگیری: این نتایج، کاربردهای بالینی مستقیم و ضمنی مهمی در زمینه پیشگیری و بهبود هوش هیجانی و کاهش اضطراب اجتماعی کودکان کمتوان جسمی- حرکتی دارد.
آقای اسماعیل برزگر، آقای علیرضا بوستانی پور، خانم خدیجه فتوح آبادی،
دوره ۲۱، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف: پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بازیدرمانی آدلری بر کاهش اضطراب اجتماعی و کمالگرایی ناسازگارانه کودکان دارای لکنت زبان بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی و طرح آن پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمامی کودکان ۸ تا ۱۲ ساله دارای لکنتزبان مراجعهکننده به مراکز گفتار درمانی شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل ۲۴ نفر از کودکان دارای لکنتزبان که از نظر اضطراب اجتماعی و کمالگرایی ناسازگار در مرز بالینی قرار داشتند، بودند؛ به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمعآوری اطلاعات از مقیاس اضطراب اجتماعی لایبوویتز (۲۰۰۳) و کمالگرایی چندبُعدی فراست و همکاران (۱۹۹۰) در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. محتوای جلسهها براساس بازیدرمانی آدلری تهیه شد. دادهها نیز با روشهای آماری توصیفی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرههای اضطراب اجتماعی و کمالگرایی ناسازگار و مؤلفههای آن گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده است. نتیجهگیری: بنابراین بازیدرمانی آدلری در کاهش اضطراب اجتماعی و کمالگرایی ناسازگار کودکان دارای لکنتزبان مؤثر بوده است.
خانم نعیمه مصطفایی پایدار، دکتر سوگند قاسم زاده، دکتر علی اکبر ارجمندنیا، خانم شیزین مجاور، خانم عاطفه محمدی فیض آبادی،
دوره ۲۳، شماره ۲ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصهدرمانی بر اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان دانشآموزان نابینا است. روش: این پژوهش از نوع روش نیمهآزمایشی همراه با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری مطالعه حاضر، شامل دانشآموزان مجتمع آموزشی نابینایان نرجس شهر تهران است. سی نفر از افراد واجد شرایط به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل (پانزده نفر) و گروه آزمایش (پانزده نفر) قرار گرفتند. از مقیاس اضطراب اجتماعی لابیوتز و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج استفاده شده است. گروه آزمایش ده جلسه قصهدرمانی (هر جلسه به مدت نود دقیقه) را بهصورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل، مداخلهای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، پسآزمون اجرا شد. یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که قصهدرمانی اثر معناداری در اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان (کل) و مؤلفههای آن از قبیل توجه مثبت مجدد، متمرکز بر برنامهریزی، بازنگری و ارزیابی دوباره بهصورت مثبت، خود را مقصر دانستن، نشخوار فکری، تحت نظر قراردادن، فاجعهآمیز تلقیکردن و مقصردانستن دیگران در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشته است (۰۱/۰p≤).نتیجهگیری: بهطورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که قصهدرمانی میتواند به بهبود اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان در دانشآموزان نابینا کمک کند.
خانم سمیه زارع نژاد، دکتر سکینه سلطانی کوهبنانی، خانم فروغ سادات حجتی، آقای علی ارشادی نژاد، خانم ساناز زارع نژاد،
دوره ۲۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله ذهنآگاهی کودک محور بر کارکردهای اجرایی و دشواری تنظیم هیجان کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کودکان دختر دارای اضطراب اجتماعی (۱۰ و ۱۱سال ) مراجعه کننده به مراکز روانشناسی و مشاوره شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه مورد مطالعه شامل ۳۸ دانشآموز دختر که به شیوه نمونهگیری دردسترس انتخاب و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. گروه آزمایش مداخلههای درمانی ۱۰ جلسهای مربوط به ذهن آگاهی را در طی دو ماهونیم دریافت کردند. این در حالی است که گروه کنترل هیچگونه مداخلهای را در طول پژوهش دریافت نکردند. ابزارهای استفادهشده شامل پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گرتز و روئمر ( ۲۰۰۴) و فرم طولانی پرسشنامه نقایص کنشهای اجرایی کودکان و نوجوانان توسط بارکلی (۲۰۱۲) بود. دادههای حاصل از پژوهش بهشیوه تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تجزیهوتحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری پیاپی نشان داد که اثربخشی برنامه مداخله ذهن آگاهی کودک محور بر کارکردهای اجرایی (۰۰۱/۰≥p) و تنظیم هیجان (۰۰۱/۰≥p) در دانشآموزان دارای اضطراب اجتماعی اثر داشته است و این تأثیر در مرحله پیگیری دوماهه پایدار ماند. نتیجهگیری: براساس یافته های پژوهش حاضر میتوان چنین نتیجه گرفت که ذهن آگاهی میتواند بهعنوان یک روش درمانی کارآمد برای بهبود کارکردهای اجرایی و تنظیم هیجان در کودکان مبتلا به اضطراب اجتماعی استفاده شود.
واژه های کلیدی: اضطراب اجتماعی، کارکردهای اجرایی، تنظیم هیجان، آموزش ذهن آگاهی کودکمحور.
مریم عزتی بابی، محمد نریمانی، نیلوفر میکائیلی، سیف اله آقاجانی،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
چکیده
هدف: ناتوانی یادگیری ازجمله مسائلی است که بهواسطه رشد روانشناسی در دهههای اخیر، موردتوجه فراوان قرارگرفته است و افراد مبتلابه ناتوانی یادگیری با مجموعهای از واکنشهای منفی اجتماعی روبهرو میشوند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان بینفردی بر بهبود خودکنترلی و اضطراب اجتماعی در دانشآموزان مبتلابه ناتوانی یادگیری خاص انجام شد. روش: این پژوهش آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دارای ناتوانی یادگیری خاص مراجعه کننده به مرکز تخصصی وابسته به آموزش و پرورش شهرستانهای اردبیل و گرمی بود. نمونه پژوهش ۳۰ دانش آموز دارای ناتوانی یادگیری خاص بود که به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایدهی شدند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامههای مشکلات یادگیری (LDQ)، خودکنترلی تانچی و همکاران و اضطراب اجتماعی لاجرسا استفاده شد. گروه آزمایش ۸ جلسه۶۰ دقیقهای درمان کوتاه مدت روابط بین فردی کلرمن و همکاران را دریافت کردند و برای گروه کنترل مداخلهای ارائه نشد. دادههای جمعآوری شده نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره به وسیله نرمافزار spss۲۷ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان کوتاه مدت روابط بین فردی موجب بهبود خود کنترلی و اضطراب اجتماعی دانشآموزان دارای ناتوانی یادگیری خاص شده است (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بهدست آمده میتوان از آموزش درمان روابط بین فردی برای ارتقاء خود کنترلی، اضطراب اجتماعی، سلامت روانی و کاهش علائم اختلال و مشکلات هیجانی-رفتاری دانش آموزان دارای اختلال ناتوانی یادگیری استفاده کرد.
کلیدواژه: درمان بین فردی، خودکنترلی، اضطراب اجتماعی، ناتوانی یادگیری خاص