هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی تقلید حرکتی غیرگفتاری بر طول گفتار کودکان ۸-۱۶ ساله دارای اختلالات طیف اتیسم صورت گرفت. روش: جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم رده سنی ۸-۱۶ ساله شهرستان میاندوآب تشکیل دادند که از بین آنها ۳۰ کودک به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جای داده شدند. طرح پژوهش، طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. در این پژوهش از مقیاس درجه‌بندی کودکان دارای اتیسم (CIRS)، بسته تقلید حرکتی غیرگفتاری و بسته تصاویر داستان‌های کوتاه استفاده شد. از روش اندازه‌گیری مکرر نیز برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که تقلید حرکتی غیرگفتاری در سطح ۰۱/۰ P≤در افزایش طول گفتار کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم مؤثر است. نتیجه‌گیری: با توجه به مزایای تقلید حرکتی غیرگفتاری در درمان کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم پیشنهاد می‌شود این روش درمانی در کنار روش‌های مرسوم در زمینه اتیسم به والدین و معلمان کودکان اتیسم آموزش داده شود.