هدف:هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه‌درمانی بر اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان دانش‌آموزان نابینا است. روش: این پژوهش از نوع روش نیمه‌آزمایشی همراه با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری مطالعه حاضر، شامل دانش‌آموزان مجتمع آموزشی نابینایان نرجس شهر تهران است. سی نفر از افراد واجد شرایط به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل (پانزده نفر) و گروه آزمایش (پانزده نفر) قرار گرفتند. از مقیاس اضطراب اجتماعی لابیوتز و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج استفاده شده است. گروه آزمایش ده جلسه قصه‌درمانی (هر جلسه به مدت نود دقیقه) را به‌صورت گروهی دریافت کردند و گروه کنترل، مداخله‌ای دریافت نکردند. پس از اتمام دوره برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، پس‌آزمون اجرا شد. یافته‌ها:نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که قصه‌درمانی اثر معناداری در اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان (کل) و مؤلفه‌های آن از قبیل توجه مثبت مجدد، متمرکز بر برنامه‌ریزی، بازنگری و ارزیابی دوباره به‌صورت مثبت، خود را مقصر دانستن، نشخوار فکری، تحت نظر قرار‌دادن، فاجعه‌آمیز تلقی‌کردن و مقصر‌دانستن دیگران در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشته است (01/0p≤).نتیجه‌گیری: به‌طور‌کلی نتایج این پژوهش نشان داد که قصه‌درمانی می‌تواند به بهبود اضطراب اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان در دانش‌آموزان نابینا کمک کند.
