هدف: با توجه به اینکه مشکلاترفتاری،همۀجنبههای زندگی فردی واجتماعیکودکانراتحتتأثیرقرار میدهند، پژوهش حاضر، با هدف ارزیابی نقش ابعاد رضایت زناشویی والدین در تبیین اختلال سلوک و اختلال رفتار مقابلهای در فرزندان انجام شد. روش: نمونه پژوهش شامل 127 دانشآموز پسر مقطع راهنمایی شهر تهران و والدین و معلمان آنها بود که به روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند. دادهها به کمک پرسشنامههای رضایت زناشویی انریچ و مقیاسهای فهرست مشکلات رفتاری کودک (CBCL)و فرم گزارش معلم (TRF)که جزء نظامسنجشمبتنیبرتجربهآخنباخ هستند، گردآوری و با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون تحلیل شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که از میان ابعاد رضایت زناشویی تنها بعد تعارض میتواند اختلال سلوک در مقیاسهای CBCL مبتنی بر DSM و مبتنی بر تجربه را پیشبینی کند. بعد ارتباط نیز میتواند اختلال رفتار مقابلهای براساسنتایجمقیاسهای CBCL مبتنی بر تجربه را پیش بینی کند. نتیجهگیری: مناسبات سالم بین والدین، نقشی تعیینکننده در شکلگیری توانایی سازگاری با دیگران در فرزندان دارد. نتایج نشان میدهد که مواجههای مکرر با تعارض والدین، در سطح درونروانی به اختلالات سلوک و رفتار مقابلهای در کودکان منجر میشود.