اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری دانش آموزانِ با نقص بینایی شهر یاسوج
فاطمه نجفی و وحید دستیار
چکیده
هدف: در پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر انعطافپذیری شناختی و تاب آوری دانش آموزانِ با نقص بینایی (کم بینا و نابینا) شهر یاسوج مورد بررسی قرار گرفت. روش: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزانِ با نقص بینایی مدرسه شقایق شهر یاسوج است که، در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۷ مشغول به تحصیل بودند. نمونه پژوهش نیز شامل تمامی جامعه آماری (۱۰ نفر مورد آموزش ذهنآگاهی قرار گرفتند و ۱۰ نفر دانش آموز که هیچ مداخلهای روی آنها صورت نگرفت) بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش آموزش مداخله ذهن آگاهی، پرسشنامه تاب آوری کونر و دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه انعطافپذیری شناختی مارتین و روبین (۱۹۹۵) بود. روش مداخلهی ذهن آگاهی به مدت ۸ جلسهی ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش ارائه گردید. داده ها با نرم افزار Spss-۲۱و آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج به دست آمده از مقایسه پسآزمون مولفه های انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری در دو گروه با کنترل کردن اثر پیش آزمون، پس از شرکت در جلسات مداخلات ذهن آگاهی نشان داد نمرات مولفه های انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری دانش آموزانی که در گروه آزمایش شرکت داشتند، نسبت به آنهایی که در گروه کنترل جایگزین شده بودند افزایش معناداری داشت (۰۵/۰ ≥ P). نتیجهگیری: آموزش ذهن آگاهی میتواند رویکردی موثر در
انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری افراد کم بینا و نابینا باشد.
کلیدواژه ها: انعطافپذیری شناختی، تابآوری، ذهنآگاهی، کم بینا، نابینا. |
