هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مدل تحولی تفاوت‌های فردی مبتنی بر ارتباط بر بهبود زبان دریافتی در کودکان اختلالات دارای طیف اتیسم انجام شده است. روش: پژوهش حاضر کاربردی و شبه‌آزمایشی است که با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون یک‌گروهی اجرا شد. جامعه مورد مطالعه تمامی کودکان 3-8 سال دارای اختلالات طیف اتیسم بود که در سال 1395به کلینیک رهگشا در شهر اصفهان مراجعه کردند. از این جامعه شش نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس با توجه به ملاک‌های ورود و ملاک‌های خروج انتخاب شدند. مداخله طی حداقل 26 جلسه 45 دقیقه‌ای، هفته‌ای دو بار برگزار شد. در این پژوهش از مقیاس درجه‌بندی اتیسم کودکی، آزمون سنجش رشد نیوشا به‌عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. پس از اتمام جلسات درمانی، طی جلسه‌ای جداگانه پس‌آزمون انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون t همبسته استفاده شد. یافته‌ها. نتایج بیانگر آن بود که درمان بر اساس مدل تحولی تفاوت‌های فردی مبتنی بر ارتباط به‌طور کلی منجر به افزایش معنادار (05/0P≤ ) مهارت زبان دریافتی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم شده است. نتیجه‌گیری: درنتیجه این پژوهش می‌توان گفت مدل تحولی تفاوت‌های فردی مبتنی بر ارتباط می‌تواند اثراتی مثبت بر زبان دریافتی در میان کودکان دارای اختلال طیف اتیسم داشته باشد.