هدف: پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر روش­های تحلیل رفتار کاربردی، پاسخ محور و تلفیقی (تحلیل رفتار کاربردی و پاسخ محور با یکدیگر) بر افزایش خزانه واژگان کودکان با اختلال طیف اتیسم 4 تا 6 ساله پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن پیش‌آزمون– پس‌آزمون گسترش یافته است. تعداد 30 کودک (13 دختر و 17 پسر) 4 تا 6 ساله از دو مرکز آموزشی اتیسم به روش نمونه‌گیری تصادفی مرحله­ای انتخاب و پس از همتاسازی و به شیوه کاملاً تصادفی در سه گروه تحلیل رفتار کاربردی، پاسخ محور و تلفیقی قرار گرفتند. به منظور ارزیابی و همگن سازی آزمودنی­ها از مقیاس تشخیص اتیسم گیلیام (گارز) و نیز بررسی خزانه واژگان از یک سیاهه ارزیابی واژگان محقق ساخته استفاده شد. همه گروه‌ها طی 16 جلسه ‌(8 هفته 2 جلسه­ای و هر جلسه 90 دقیقه) تحت برنامه مداخله­ خاص خود قرار گرفتند. یافته­ها: تحلیل داده­ها بدست امده با استفاده از آزمون کروسکال والیس ( 60/8=x2 ) نشان داد که میانگین واژگان آزمودنی­ها در گروه تلفیقی به گونه معناداری از دو گروه تحلیل رفتار کاربردی و پاسخ محور بیشتر بوده است. نتیجه­گیری: یافته­های به­ دست آمده نشان داد که روش تلفیقی نسبت به دو روش تحلیل رفتار کاربردی و پاسخ محور به تنهایی به افزایش بیشتر خزانه واژگان کودکان با اختلال طیف اتیسم چهار تا شش ساله منجر می‌شود.