هدف: تحقیق حاضر به منظور مقایسه برخی مؤلفه‌های حافظه دانش‌آموزان نابینا و بینا انجام شده است. روش: جامعه آماری این پـژوهش همه دانش‌آموزان نابینا و همچنین دانش‌آموزان بینای 20- 16 ساله مشغول به تحصیل در دبیرستان‌های استان اردبیل در سال تحصیلی86 - 85 بوده است. 15 نفر از دانش‌آموزان نابینای پسر در گروه اصلی و 15 نفر از دانش‌آموزان بینا نیز در گروه مقایسه قرار گرفتند و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و چهار خرده‌آزمون کنترل ذهنی، حافظه منطقی، تکرار رو به جلو و معکوس و تداعی کلمات مقیاس حافظه وکسلر به صورت انفرادی و در محل آموزشگاه بر روی آنها اجرا شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) نشان داد که افراد نابینا در خرده آزمون‌های کنترل ذهنی، حافظه منطقی و تداعی کلمات، عملکرد بهتری نسبت به گروه بینا دارند. ولی در خرده آزمون تکرار رو به جلو و معکوس هیچ تفاوت معنی‌داری بین این دو گروه مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در مجموع یافته‌ها نشان دادند که افراد نابینا در مقایسه با افراد بینا، در تکالیفی که مستلزم مهارت‌های گوش دادن و تمرکز توجه است و به مقدار بیشتری به مهارت‌های اکتسابی نیاز دارد، توانایی زیادی نشان می‌دهند ولی توانایی‌های ذاتی مانند فراخنای حافظه کوتاه مدت این افراد، همانند افراد بیناست.