هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر عملکرد حل مسئله ریاضی دانش‌آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد بوده است. روش: نمونه پژوهش 30 نفر از دانش‌آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات پایه پنجم ابتدایی شهر یزد در سال تحصیلی 86-1385 بودند که به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای با استفاده از آزمون تشخیصی ایران کی‌مت دچار اختلال در ریاضیات تشخیص داده شدند و درگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در مرحله بعدی پیش‌آزمون حل مسئله ریاضی(فرم الف) بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه گروهی تحت درمان شناختی – رفتاری قرار گرفت و در پایان مجدداً پس آزمون حل مسئله ریاضی (فرم ب) بر روی دو گروه اجرا شد. یافته‌ها: نتایج به دست آمده از روش آماری تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری عملکرد حل مسئله ریاضی دانش‌آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی ـ رفتاری قرار گرفته‌اند (گروه آزمایش) نسبت به دانش‌آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات که تحت درمان شناختی ـ رفتاری قرار نگرفته‌اند (گروه کنترل) را بهبود می‌بخشد. همچنین بین عملکرد حل مسئله ریاضی، نمرات هوش، نمره امتحان ریاضی ترم قبل، معدل و نمره آزمون تشخیص ایران کی مت آزمودنیها رابطه معناداری وجود داشت، در حالی که بین عملکرد حل مسئله ریاضی با وضعیت اقتصادی ـ اجتماعی آزمودنیها رابطه معنادار وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با استفاده از درمان شناختی- رفتاری می‌توان عملکرد حل مسئله ریاضی دانش‌آموزان دختر دچار اختلال در ریاضیات را بهبود بخشید.
