هدف: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر فعالیتهای موسیقایی بر حافظه کوتاه‌مدت دانش‌آموزان کم توان ذهنی است. روش: در این پژوهش که از نوع مطالعات آزمایشی و طرح پژوهشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است، 26 دانش‌آموز دختر کم‌توان ذهنی با دامنه سنی 12 تا 19 سال و میانگین65/14 و انحراف استاندارد 67/1 که در سال تحصیلی 86-1385 در پایه‌های چهارم و پنجم مرکز آموزشی دانش شهرری مشغول به تحصیل بودند، به تصادف به دو گروه مساوی تقسیم شدند وسپس با انتساب تصادفی، مداخله فعالیتهای موسیقایی (شامل موسیقی و اجرای حرکات موزون) در گروه آزمایش به مدت 15 هفته و هر هفته دو جلسه اجرا شد. در این مدت گروه کنترل تحت تمرینات موسیقی یا ورزشی قرار نداشتند و فقط برنامه درسی معمولی را دریافت کردند. برای هر دو گروه قبل و بعد از اجرای مداخلات خرده‌آزمون ارقام وکسلر برای سنجش حافظه کوتاه‌مدت اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون پارامتری t برای مقایسه تفاوت‌های پیش‌آزمون و پس‌آزمون میانگینها استفاده شد. یافته‌ها: با استفاده از آزمون پارامتری t، بین میانگین نمرات گروه کنترل و آزمایش در پیش‌آزمون حافظه (926/0=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد.  اما همین آزمون نشان داد که میانگین نمرات دو گروه کنترل و آزمایش در پس‌آزمون حافظه (305/3- =t و006/0>p) تفاوت معنادار دارد و عملکرد گروه آزمایشی بهتر بوده است. آزمون پارامتری t در گروه آزمایش نشان داد بین میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون حافظه تفاوت معنادار وجود دارد (836/9- = tو 0001/0>p). در حالی که با استفاده از همین آزمون، بین میانگین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون حافظه در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (140/0=p). نتیجه‌گیری: با استناد به داده‌های به دست آمده از این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که با اجرای فعالیتهای موسیقایی، حافظه کوتاه‌مدت دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی بهبود می‌یابد.