هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر قصه‌درمانی بر کاهش نشانه‌های اختلالهای اضطرابی و اختلال همبود در کودکان (10-9 ساله) بوده است. روش: بدین منظور در چارچوب روش پژوهشی نیمه آزمایشی 14 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی دارای اختلالهای اضطرابی به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. طرح پژوهشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بوده است. پرسشنامه علائم مرضی کودکان(CSI4) مورد استفاده قرار گرفت. پس از انجام پیش‌آزمون، برنامه قصه‌درمانی به مدت 14 جلسه (هر جلسه به مدت90 دقیقه- دوبار در هفته) برای گروه آزمایشی اجرا شد. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که نشانه‌های اختلالهای اضطرابی و اختلال همبود در کلّ  آزمودنیها پس از قصه‌درمانی کاهش معنادار داشته است. نتیجه‌گیری: قصه‌درمانی موجب کاهش نشانه‌های اختلالهای اضطرابی در کودکان مضطرب شده است؛ بنابراین می‌توان قصه‌درمانی را به مثابه یک فن اثربخش برای درمان اختلالهای اضطرابی کودکی به کار برد.