هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه کمال‌گرایی و تحمل ابهام دانش­آموزان دختر تیزهوش و عادی بود. روش: 71 دانش­آموز دختر تیزهوش مدرسه فرزانگان اردبیل و 77  دانش­آموز دختر عادی به صورت تصادفی، انتخاب و مقیاسهای کمال‌گرایی و تحمل ابهام را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین میانگین کمال‌گرایی مثبت، کمال‌گرایی منفی و تحمل ابهام در دانش‌آموزان تیزهوش و عادی، تفاوت معنی‌دار وجود دارد؛ بدین معنی که کمال‌گرایی مثبت و تحمل ابهام در دانش­آموزان تیزهوش و میانگین کمال‌گرایی منفی در دانشجویان عادی، بیشتر بوده است(05/0<P). نتیجه‌گیری: یافته‌ها از تفاوت کمال‌گرایی و تحمل ابهام در دانش آموزان تیزهوش و عادی حمایت می کند و توجه به این متغیرها در دانش­آموزان تیزهوش، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.