هدف: این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی شناختی رفتاری مهارتهای زندگی بر سازگاری افراد دارای نقص بینایی انجام گرفت. روش: روش پژوهش آزمایشی بوده و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است؛ بدین منظور از بین دانشجویان نابینا و کم‌بینای شهر اصفهان در سال تحصیلی 89 به شیوه نمونه‌گیری تصادفی تعداد 21 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه سازگاری بل که روایی و پایایی آن تأیید شده است، استفاده شد. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین عملکرد دوگروه آزمایش و کنترل، در مرحله پس‌آزمون در نمره کل سازگاری 001/0P ≤  و خرده مقیاسها وجود دارد. نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای زندگی به شیوه گروهی شناختی- رفتاری بر سازگاری نابینایان تأثیر مثبت و معنا‌داری دارد و از این روش می‌توان در آموزش و توان‌بخشی افراد نابینا با هدف بهبود سلامت روانی و افزایش سازگاری استفاده کرد.