هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر تجربۀ شنوندگان درباره گفتار کودکان کم‌شنوا و قضاوت آنان از وضوح گفتار این کودکان انجام شد. روش: جامعۀ آماری این پژوهش کلیۀ کودکان کم‌شنوای 4 تا 7 سالۀ مراجعه کننده به یک مرکز آموزش و توانبخشی در شهر کرج بود. نمونۀ آماری شامل 26 کودک دارای معیارهای ورود و خروج بود که به روش دردسترس انتخاب شدند. نمونۀ گفتار محاوره‌ای هر یک از کودکان ضبط و به 4 شنونده (مادر، شنوندۀ ناآشنا، شنوندۀ کم‌تجربه، و شنوندۀ باتجربه) ارائه شد. شنوندگان باید هرچه را درک می‌کردند، بیان می‌نمودند. گفته‌های شنوندگان با گفته‌های کودک مطابقت داده شد و بدین ترتیب نمرۀ وضوح گفتار هر کودک بدست آمد. داده‌ها با آزمون اندازه‌گیری‌های مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که به طور کلی قضاوت 4 گروه شنونده درباره وضوح گفتار کودکان کم‌شنوا متفاوت است. مقایسۀ دو به دوی میانگین‌های وضوح گفتار نشان داد که فقط قضاوت شنوندگان ناآشنا و شنوندگان کم‌تجربه با یکدیگر یکسان است. نتیجه‌گیری: در ارزیابی‌های بالینی، قضاوت شنونده از وضوح گفتار کودک کم‌شنوا به میزان آشنایی او با این نوع گفتار بستگی دارد.