هدف: این پژوهش به منظور مقایسه مهارت­های بینایی- حرکتی در دانش­آموزان سن دبستانی دارای افت شنوایی عمیق و همسالان عادی اجرا شده است. روش: تحقیق حاضر در قالب طرح پس‌رویدادی و با استفاده از آزمون مهارت­های بینایی- حرکتی، نسخه بازبینی شده (گاردنر، 1995) صورت گرفت. به علت محدودیت دسترسی به دانش­آموزان با آسیب شنوایی عمیق، نمونه­ها از تمامی دانش‌آموزانی که واجد شرایط ورود به این پژوهش بودند، از دو مدرسه ناشنوایان پسرانه و دخترانه به تعداد 41 نفر (20 پسر و 21 دختر) انتخاب شده و به تعداد برابر از دانش­آموزان عادی از دو مدرسه ابتدایی پسرانه و دخترانه نمونه‌گیری به شکل تصادفی انجام شد. در مرحله بعد، آزمون فوق بر روی 82 نفر از دانش­آموزان با آسیب شنوایی عمیق و عادی 6 تا 12 ساله شهر کرج، اجرا گردید. یافته‌ها: تفاوت معناداری بین مهارت بینایی- حرکتی دانش­آموزان دارای افت شنوایی عمیق و عادی وجود دارد (01/0 P<). علاوه بر این، دو گروه در مهارت­های  بینایی- فضایی، تجزیه و تحلیل بینایی و یکپارچگی بینایی حرکتی نیز تفاوت معنادار داشتند (01/0P<). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان می­دهد که یکی از حیطه‌­هایی که در کودکان با افت شنوایی عمیق ممکن است دچار اختلال باشد، مهارت بینایی- حرکتی و زیرمجموعه مهارت­های مرتبط با آن است. بنابراین بکارگیری روش­های ارزیابی جهت شناسایی نقاط ضعف دانش­آموزان در این زمینه و ارائه برنامه­‌های توانبخشی مناسب برای کودکان با آسیب شنوایی عمیق ضروری است.