هدف: دراین مقاله، فرایند مصاحبۀ بالینی با کودکان کمتوان ذهنی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. روش: به منظور دستیابی به این هدف، ابتدا مشکلات عمده مصاحبۀ بالینی با کودکان کم توان ذهنی و همچنین مراحل مصاحبۀ بالینی با آنها مطرح شده است. در این مقاله ضمن تبیین آن دسته از فنون ارتباطی که تسهیل کننده ارتباط میان مصاحبهگر و کودک کم توان ذهنی هستند، تلاش شده است تا شیوههای مشاهدۀ مستقیم و غیرمستقیم کودکان در جریان مصاحبه و ابزارهای کارآمد مورد نیاز معرفی گردند. در پایان، اصول اساسی مصاحبۀ بالینی با کودکان کم توان ذهنی و کاربردهای آن مطرح گشته است. یافتهها و نتیجه گیری: وجود مشکلات روانشناختی و رفتاری در کودکان و نوجوانان کم توان ذهنی به گونه و به حدی است که زمینۀ شکلگیری یک مصاحبۀ بالینی کامل و متناسب با استانداردهای مختلف را ضروری میسازد. بر این اساس، مصاحبهگر بالینی زمانی که با کودک کم توان ذهنی مواجه میشود، خود را به لحاظ روانشناختی آماده ساخته و از ابزارهای پیشرفته جهت مصاحبه، مشاهده و یا حتی جمع آوری اطلاعات و جمعبندی آنها بهره کافی را میبرد.