هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تمرین آموزش موسیقی درمانی دالکروز بر بهبود مهارت های ادراکی-حرکتی کودکان کم بینا انجام شد. روش: پژوهش حاضر مورد منفرد از طرح-ABA بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان کم بینای زیر 6 سال مراکز بهزیستی شهراصفهان در سال تحصیلی 98 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، سه کودک به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. بعد از تعیین خط پایه، آزمودنی‌ها 8 جلسه مورد مداخله قرار گرفتند و بعد از 2 هفته، 3 جلسه مورد پیگیری قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری، آزمون استاندارد مهارت‌های ادراکی-حرکتی اوزرتسکی (1950) بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از میانگین، انحراف استاندارد، درصد داده‌های غیرهمپوش، میانه، درصد بهبودی، اندازه اثردرونموقعیتی و برون‌موقعیت داده‌ها استفاده شد. یافته‌‌ها : نتایج نشان داد که آموزش تمرینهای موسیقی درمانی بر بهبود مهارت های ادراکی- حرکتی کودکان کم بینا تأثیر داشت. در تحلیل دیداری نمودار داده‌ها درصد بهبودی برای آزمودنی 1 و 2 و 3 به‌ترتیب 78/67 و21/24 و 74/42 تعیین شد. نتیجه گیری: بنابراین تمرینهای موسیقی‌درمانی بر مبنای نظریه دالکروز می‌تواند به‌عنوان یکی از روش‌های بهبود مهارت‌های ادراکی- حرکتی کودکان کم‌بینای زیر 6 سال بهکارگرفته شود.
