هدف: این پژوهش به دنبال بررسی و مقایسۀ عزت نفس و سلامت روان و تعیین رابطۀ این متغیرها در نابینایان ورزشکار و غیرورزشکار 13 تا 30 سال شهرستان مشهد در سال 1389 می­باشد.روش: در یک پژوهش زمینه­ای، از تمام افراد شرکت­کننده در اولین المپیاد کشوری نابینایان شهرستان مشهد، 100 نفر با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده (59 ورزشکار و 41 غیرورزشکار) انتخاب شدند و پرسشنامه­های سلامت­عمومی و مقیاس عزت نفس روزنبرگ را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های آماری یومن­ویتنی، t­مستقل، ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته­‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین عزت نفس و سلامت روان در نابینایان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی­داری وجود دارد (01/0 >P). در نابینایان ورزشکار، بین سلامت روان و خرده­مقیاس‌های اختلال در کارکرد اجتماعی و افسردگی با عزت نفس، رابطۀ منفی معنی­داری مشاهده شد (01/0 >P)، اما بین نشانه­های جسمانی و اضطراب با عزت نفس، رابطۀ معنی­داری بدست نیامد. همچنین،در گروه غیرورزشکار، بین سلامت روان و خرده­مقیاس­های آن با عزت نفس رابطۀ معنی­داری وجود نداشت. تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که در گروه ورزشکار، اختلال در کارکرد اجتماعی پیش­بینی­کنندۀ مناسبی برای عزت نفس می­باشد. نتیجه‌­گیری: این پژوهش نقش مهم ورزش در بهبود عزت نفس و سلامت روان در نابینایان ورزشکار را نشان می­دهد. بنابراین، برای ارتقای متغیرهای روان­شناختی در افراد نابینا، ترغیب و تشویق آنها به انجام دادن فعالیت­های ورزشی مهم به‌­نظر می‌رسد.